De boom achter mijn huis
heeft frisse vergezichten,
als het mij lukt haar toppen te bereiken,
wat zelden het geval is,
maar dit geheel terzijde

Als de wind zich door haar woelt
jubelen haar bladeren de mooiste melodieën
en overstemt ze alles
zonder, en dat is het aardige,
zich op de voorgrond te zetten

Er woont een nest in haar
precies daar in het midden
Soms is het bewoond
maandenlang kan het verlaten achterblijven
Leeg, maar het is er en het hoort er

Als ik mijn ogen sluit
zie ik haar zonder haar te zien
Dan sla ik haar pas gade
en ben ik me van haar bewust
en is zij, zo vermoed ik, zich bewust van mij

Het heerlijkst aan haar is wel
dat ze daar zonder naam staat
Ze staat gewoon en dat is dat
Eindeloos staan in de woelende wind
vandaag geen gisteren of morgen