Er lag een lief aan gene zijde
ze wenkte me subtiel
Ik denk dat het haar ogen waren
waar ik zo hard voor viel
Of nee, de zachtheid van haar stem,
ze heeft zo stil gefluisterd
Ik hou niet van een harde stem,
dan had ik nooit geluisterd

Ze lag zo mooi aan gene zijde,
ze hoorde in het groene gras
Ze golfde als de oceaan,
ik denk dat dat het was
Ze kon zo wonderlijk bewegen,
alsof ze niet bewoog
En alles wat ze zei was waar,
zelfs als ze liever loog

Ze woonde slechts aan gene zijde,
een leven lang slechts daar
Ze hoefde nergens heen te gaan,
alles kwam naar haar
Ze wenkte me, wat kon ik doen?
Ik ben gewoon gekomen
Glimlachend liep ik naar haar toe
en binnen in haar dromen

Zo was ik daar een tijdje,
maar tijd is geen goed woord
Aan gene zijde is nooit van
zoiets als tijd gehoord
Zo was ik daar geen tijd
en er ging niets voorbij
Zo was ik daar met haar
en zij was daar met mij

Er lag een lief aan gene zijde,
ze ligt er nog, misschien
M'n ogen zijn niet tijdloos meer,
ik kan haar niet meer zien
Er ligt een lief aan gene zijde,
ze ligt zacht golvend daar
Ze is altijd aan gene zijde
en alles komt naar haar