Op de dag dat het voorjaar
stiekem om een hoekje keek
moest ik denken aan jou, heel even
Je gleed galant voorbij,
zoals jij dat kunt doen
op jouw manier,
die niemand anders kent

Het was maar een moment,
eigenlijk nog minder
Het loont niet de tijd erop los te laten
Een oogwenk is een woord
dat goed past
En hoe lang, zeg nou zelf,
duurt dat helemaal?

Toch kreeg je het
zelfs in een oogwenk voor elkaar
Niemand anders kan dingen
in een oogwenk
Maar jij, jij hebt nauwelijks iets nodig
en van alles
tijd misschien nog wel het minst

Een lichte huiver,
over mijn hele lichaam, dat wel,
en dat was het dan
Hoe kort kan iets duren?
Ooit was je de eeuwigheid,
geen grenzen
En nu, een vloek, een zucht, een oogwenk

Op de dag dat het voorjaar
stiekem om een hoekje keek
miste ik je oneindig
en diep, heel even
Ik weet ook wel dat het onzin is,
maar als het gebeurt,
gebeurt het, gebeurt het