In de ogen van de avond
staat de morgen al weer klaar
Horloges tikken eigen ritmes,
tijd is een leugenaar
De eeuwigheid laat op zich wachten,
ik kijk in te fel licht
Ik vertrouw mijn ogen niet
en doe ze zachtjes dicht

De tijd tikt op mijn schouder,
maar ik geef niet thuis
Ik ben de zonderlinge man
in het lege huis
Ik heb geen god, geboden
en ik ga nergens heen
Ik dwaal mijn eigen wegen
en laat mezelf alleen

Ik geef mezelf de tijd nog,
het duurt noch kort noch lang
Ik werp me in de strijd
en ben voor niemand bang
Er is geen tijd voorradig
een oceaan van tijd
is in het zonlicht opgedroogd
Nu ben ik alles, alles kwijt