En als het strakjes ochtend wordt
verwarmt het zonlicht je gezicht
Ik doe mijn ogen open
en jij houdt de jouwe dicht
Je lijkt nog steeds dichtbij te zijn,
maar je bent zo ver gegaan
Je kunt me niet meer horen
Kan je hart me nog verstaan?

Nooit meer heimwee, nooit meer pijn
Nooit meer wachten tot de nacht voorbij zal zijn
Nooit meer afscheid, nooit meer zonder hem
In de armen van de liefde,
hoor de lokroep van haar stem

En als de avond valt,
ben jij allang in diepe rust
Je zult het niet meer weten,
dat het licht het duister kust
De wind zal nog wel waaien,
maar voert jouw adem niet meer mee
Bewegingloze stilte
in een hemelsblauwe zee

Nooit meer heimwee, nooit meer pijn
Nooit meer wachten tot de nacht voorbij zal zijn
Nooit meer afscheid, nooit meer zonder hem
In de armen van de liefde,
hoor de lokroep van haar stem

De herfst, ze zal weer komen
en de winter zal weer gaan
En als het voorjaar aanbreekt
weet ik, de zomer komt eraan
De tijd zal mij vertellen
dat ik mijn pas versnellen moet
Jij drijft in rustig water,
weg van eb, van alle vloed

Nooit meer heimwee, nooit meer pijn
Nooit meer wachten tot de nacht voorbij zal zijn
Nooit meer afscheid, nooit meer zonder hem
In de armen van de liefde,
hoor de lokroep van haar stem