Het spreekt voor zich, het spreekt vanzelf,
Het spreekt voor iedereen
Het laat zich horen, maakt lawaai
en laat mij stil alleen
Het laat me lopen zonder doel,
het laat me eindelijk gaan
Nog nooit, ik zeg nog nooit heb ik
ook maar iets kunnen verstaan

Nog nooit heb ik de grond gevoeld
die het een ander gunt
Ik kan het niet, ik kon het niet,
ik heb het nooit gekund
Verweesd heb ik het aangehoord,
verweesd heb ik gesproken
Verweesd, ik ben verweesd geweest
en woord voor woord gebroken

En nu, hier in de bloementuin,
ben ik toch thuisgekomen
Er is geen omweg en geen doel,
ben bij de neus genomen
Ben overal wel ingetuind
en viel in duizend kuilen
En dit is dan het resultaat,
geluk dat zit te huilen