De macht van de gewoonte,
slaat haar vleugels op en neer
Ze wil niet dat ik haar verlaat,
of dat ik protesteer
Ze wil niet dat ik opstijg,
zonder haar vleugels die me tillen
Ze wil niet dat ik vrij ben,
iets zonder haar zou doen of willen

De macht van de gewoonte,
grijpt me stevig bij de keel
Ze denkt me te bezitten,
ach de gewoonte, weet ze veel
Ze denkt me vast te houden,
tot aan mijn laatste dag
Ze ziet niet dat ik ben gevlogen
en hoort niet eens mijn lach

De macht van de gewoonte,
kijk haar daar nu treurig staan
Ze kan niet anders en ze heeft het
altijd zo gedaan
De macht van de gewoonte,
ze kan niet met me mee op reis
Ze is te bang en bovendien
onuitstaanbaar eigenwijs