Met geen mond wil ik verspreken,
laat de zinnen ongezegd
De taal kan enkel dingen breken,
heb me er bij neer gelegd

De stilte

Geen letter wil ik meer verzinnen,
geen punt geen komma uitroepteken
Zal geen verhalen meer beginnen,
wil haar nooit, nimmer meer breken

De stilte

Al mijn gedachten zwijg ik dood,
zie ze vertrekken één voor één
De wind blaast ze voorbij en verder,
ze laten mij achter en alleen

Stilte

Ik ben de woordeloze leegte,
geen letter voelt zich bij mij thuis
Alsof ik heel mijn leven zweeg,
ten langen leste komt ze naar huis

De stilte

Geen woorden heb ik meer te geven,
geen zinnen wonen in mijn mond
Zo lang aan het woord gebleven
tot ze me ondanks alles vond