
De val van mijn vijand
Ze juichen, ja je hoort het goed, ze juichen
en ze dansen zoals ze nooit hebben gedaan
Ze dansen op zijn graf dat nergens is te vinden,
ze dansen zoals ze nooit hebben gedaan
Ze verwensen, ja je hoort het wel, verwensen
ze slingeren liefdeloos haat in het rond
Ze dansen liefdeloos hatend en juichend,
dit was de bedoeling, begrijp ik
Ze lachen, ja ik lieg toch niet, ze lachen
zo uitbundig heb ik ze nooit gezien
Ze vliegen elkaar schreeuwend in de armen,
dat doen ze nooit, normaal gesproken
Ze verbranden, ja echt, een foto, verbranden
kleine jongetjes zijn het opeens
Kleine jongetjes met moorddadige ogen,
ik vind het geen gezicht, helemaal niet
Ze vertellen, ongevraagd, vertellen ze
ze dichten de hele wereld aan hem toe
Dus dan is het niet raar dat ze zo doen,
dat zou ik toch ook moeten begrijpen
Ik geloof niet in heilige boeken, niet meer
maar soms zijn ze zo slecht nog niet, soms
Je zult je niet verheugen in de val van je vijand,
waarom staat dat niet op een tegel?
Ik kijk naar de muur in mijn woonkamer
daar mag ik hangen wat ik wil, of niet?
Ik verheug me niet in de val van mijn vijand,
het hangt, al hangt het een beetje scheef
