Met Pasen is mijn vader
uit zijn dood verrezen
Heel erg bijzonder is dat niet,
ik had ervan gelezen
Hij keek behoorlijk op zijn neus,
veel was er al vervlogen
'Niet echt verbeterd' zei hij zacht
'althans niet in mijn ogen'

Ik snap het wel, ik snap het goed
dat hij niets meer herkent
Alles gaat gewoon maar door,
alsof je er niet bent
'De wereld is veranderd'
zegt mijn vader zonder stem
Hij is zelf ook veranderd,
maar dat zeg ik niet aan hem

'Het is vandaag toch Pasen?'
vraagt mijn vader plots aan mij
'Dan gingen we altijd zingen
en daar was jij toch ook bij?'
'Ja, papa, daar was ik bij,
heel vroeg, ik weet het weer'
'Dát zou ik nog wel willen' zegt 'ie
'zingen, nog een keer'

Zo hebben we gezongen,
een psalm van lang gelee
De woorden kwamen als vanzelf,
of ik zong met hem mee
'Altijd zingen' zei mijn vader
en hij keek me aan
'Altijd zingen' zei ik ook,
toen is hij weer gegaan