Ik ben haar pasgeboren zoon,
de enige voor even
Ze geeft me liefde en de rest
en zo blijf ik in leven
Ze geeft me liefde voor de taal
en liefde voor het zwijgen
Vertelt me rustig een verhaal,
om me in slaap te krijgen

Ze kijkt me aan, kijkt met me mee,
ze leert me langzaam lopen
Vertelt van water naar de zee
en dan laat ze me dopen
Ze hoort de twijfel in m'n stem,
ze weet van bange dromen
Ze kijkt me na als ik verdwaal
en nooit meer thuis kan komen

Ze ziet de zon verdwijnen
en ze zegt, de zon komt weer
Kust zalf op alle pijnen
en maakt van minder meer
Ze zegt, 't wordt nooit meer oorlog,
de oorlog is voorbij
Tegen haar beter weten in
en tegen dat van mij

Ze bezingt de hemel
en laat de hel de hel
Ik geloof het voor geen meter,
maar haar geloof ik wel
Ik ben de pasgeboren zoon,
tijd kan me nooit verwonden
Ik zing van hemels zonder hel,
waar god steeds wordt gevonden