Er loopt een man dwars door de duinen
en er loopt een jongen met hem mee
Ze gaan vandaag weer even samen kijken
naar de golven van de rusteloze zee

De jongen rent vanaf de allerhoogste duintop
het zilte Zeeuwse water tegemoet
Op de achtergrond verwaait de stem van vader,
die zegt,
soms is het eb en soms is het vloed

De man blijft in het zachte zand staan,
hij kijkt hoe het kind de zee begroet
Hij mompelt,
hier, op het strand, hier ben je veilig,
ja het strand is veilig en de zee is goed

Hij zegt,
ik kwam hier al, toen ik zo jong als jij was
Dan moest ik even lopen langs het strand
Ik moest de wind in mijn gezicht en haren voelen,
weer even voelen, even weg van mijn verstand

Ik ben mijn hele leven dicht gebleven
in de buurt van mijn geliefde, van het strand
En de zee zei,
als je kiezen moet, dan volg je
volg je gevoel dan maar en dan pas je verstand

Het Zeeuwse water mist mijn vader,
maar in het zand staat nog de afdruk van zijn voet
Hier was het,
hier woei de wind, hier woei het leven
en het strand was veilig en de zee was goed

Hier was het,
hier woei de wind, hier woei het leven
En het strand was veilig
en de zee was goed